ذره ذره های وجودم را به تارهای نازک حس گنگی پیوند می زدم تا امید جوانه زند.
اما...
دریغ که جوانه
بی حضور دل خشکید!

آه نوشت: دیوار ترک خورده، همان خاک است!
لطفا تکیه ندهید.
آهن می پوسد من که خاک بودم جای خود

زندگی من در همان دوران کودکی به پایان رسید

نظرات شما عزیزان: